Het “Pieterpad” van Groningen naar Rolde

17 april 2018, Veendam
Vanmorgen werd ik voor de tweede keer door mijn schoonzoon bij het Centraal Station in Groningen afgezet. Vandaag was mijn startpunt in Groningen dus kon ik direct een stempel halen voor mijn boekje.
Vandaag wilde ik van Groningen naar Zuidlaren lopen en vanaf Zuidlaren naar Rolde. Voordat ik begon te lopen nam ik eerst een paar foto’s van het prachtige station en liep via een brug over het spoor. Via verschillende wijken kwam ik op de Hoornsedijk. Aan de linkerkant van het Noord Willemskanaal liggen diverse oude schepen en aan de rechterkant ligt het natuurgebied Hoornsediep. Het Hoornsediep is een grote recreatieplas waar ook de prachtige molen ‘De Helper’ staat. Een stukje verder liep ik over een sluisje en passeerde diverse boerderijen. In de verte zag ik de plaats Haren. Op de dijk staat een wegwijzer met de afstand naar Pieterburen (36 km) en de St. Pietersberg (447 km). Ik heb dus nog wat te gaan.
Ik liep verder aan de rand van Haren en kwam bij de grens van de provincies Groningen en Drenthe.
Het landschap was toch wel heel anders. Via het landschap Hondsrug en Appelbergen, kwam ik bij herberg ‘De Blankehoeve’ in Noordlaren. Ik wilde hier graag even pauzeren en een kop koffie drinken. Door omstandigheden bleek deze herberg echter gesloten te zijn. Toen ik het bordje stond te lezen, kwam er een dame naar buiten. Zij vertelde mij dat zij gesloten waren. Ik gaf als antwoord dat ik dit jammer vond. Zij informeerde toen wat ik precies wilde. Ik gaf aan dat ik heel graag een kopje koffie had willen drinken en even gebruik wilde maken van het toilet. Zij keek even naar mij en bood mij toen een kopje koffie aan en ik mocht hier mijn boterham opeten en even gebruik maken van het toilet. Ik denk dat deze dame mijn Pieterpadboekje en mijn heuptasje zag. Via deze weg wil ik deze dame nogmaals hartelijk bedanken voor de gastvrijheid. Toen ik verder liep kwam ik in het natuurgebied van landgoed Blanckenborch. Hier staat een hunebed (zie foto 55). Even verder liep ik Midlaren in. Ik zag een paar stratenmakers die bezig waren met het opnieuw bestraten van de weg. Eén van de stratenmakers sprak mij aan omdat hij het Pieterpadboekje herkende. Hij vertelde dat hij ook wel graag het Pieterpad zou willen lopen, maar dat het werk hem teveel opeist hiervoor. Hij vroeg nog of ik een paar foto’s van hen wilde maken. Natuurlijk heb ik dat gedaan en ik hoop dat hij de foto leuk vindt. Grappig is dat ik Midlaren alweer uit was voordat ik het door had. De route ging via landerijen naar Zuidlaren. Ik ging hier even pauzeren en haalde weer een stempel op. Ik heb even in de rondte gelopen om een paar foto’s te maken. Ik maakte mij klaar om naar Rolde te
lopen. Toen ik echter bij een rotonde kwam zag ik een bijzonder beeldje staan. Ik liep er naar toe en door de tekst die er op staat, maakte ik foto’s van verschillende kanten (zie foto’s). Ik kan u zeggen dat ik de tekst die ik las, zo’n 65 jaar geleden geleerd heb. Nadat ik deze foto’s gemaakt had liep ik over het terrein van Dennenoord. Dit is een particulier terrein. Hierna liep ik door een heel groot gebied van de Drentse Aa en het Schipborgsediep (dit is een natuurgebied). Zo kwam ik in Gasteren wat ook in een heel groot natuurgebied ligt. Er zijn hier karrensporen, zandwegen, meertjes en zowel brede als hele smalle vlonders (waar je overheen moet lopen) en veel heide. Op een breed zandpad verloor ik mijn mobiel doordat ik hem naast het hoesje stak. Ik had dat niet in de gaten. Een stukje verder ging ik op een heuveltje staan om een foto te maken toen er, op behoorlijke afstand, een wielrenner aankwam. Ze vroeg uit de verte al of ik mijn mobiel verloren was. Ik zei dat dat niet zo was omdat ik nog maar pas gebeld had. Ik controleerde het toch maar even en ja hoor, ik was mijn mobiel kwijt. Zij had mijn mobiel gevonden en was mij gaan opzoeken om mijn mobiel terug te brengen. Ze had namelijk van iemand anders gehoord dat ik liep te bellen. Ik vond dit toch heel bijzonder.
Toen ik verder liep, kwam ik weer een hunebed tegen en niet veel later kwam ik aan in Rolde.
Hier was het eindpunt van mijn tweede dag. Helaas had ik net de bus gemist, maar gelukkig kwam mijn kleinzoon mij uit Rolde ophalen. Hier was ik erg blij mee.
Wat een prachtige route is dit. Ik begrijp steeds beter waarom de wandelaars zo positief praten over het Pieterpad. Wat ben ik blij dat ik de stap genomen heb om het Pieterpad nu toch echt te gaan lopen. Volgens het boekje heb ik nu zo’n 70 km gelopen, maar omdat ik regelmatig wat afwijk van de route heb ik meer kilometers gemaakt.
Morgen ga ik weer verder en loop ik van Rolde naar Sleen.

Gr. Heopa Tot morgen!