Almere-Stad, 31 januari 2018
Na 14 dagen niet gewandeld te hebben heb ik vandaag weer een wandeling met Samen op Pad gelopen. De Natuurtocht Soest startte bij Atletiekvereniging Pijnenburg in Soest.
Het was na tienen toen het startsein gegeven werd. Met 69 wandelaars liepen we richting Soest. De route ging door diverse straten en langs verschillende vijvers. De parcoursbouwer van deze tocht woont in Soest en zijn vrouw stond ons op te wachten met een schaal lekkere chocolaatjes.
Na 8 km kwamen we bij de Soester Eng. De Eng werd gevormd in de laatste ijstijd, zo’n 180.000 jaar geleden. In die tijd schoven vanuit het Noorden grote gletsjers over het gebied die de grond voortstuwden. Zo ontstonden stuwwallen als de Utrechtse Heuvelrug. Het hoogste punt van de Soester Eng is ongeveer 18 meter boven de zeespiegel. Hier staat ook molen De-Windhond-(Soest) die een geschiedenis heeft. Na 10 km wandelen hadden we onze grote rust in een zaaltje van de Wilhelminakerk. Na de rust gingen we verder en liepen we vlak langs de molen (zie foto’s). We liepen langs het spoor van Soestdijk (door de vele regen liepen we weer lekker te soppen) en kwamen bij Baarn. Hier staat ‘ Naald-van-Waterloo” . Dit is een monument uit 1815.
Via het Baarnsche bos liepen we verder naar de autostop waar we een koek en een pakje fris aangeboden kregen. Hier staat ook het clubgebouw van de Scouting. Tijdens eerdere wandelingen zijn we diverse keren langs het clubgebouw gelopen en ik denk dat wij daar zelfs ooit een rust hebben gehad. Er werd mij verteld dat scouting een geschiedenis heeft, dus ik nam een foto van het clubgebouw en heb thuis de geschiedenis-scouting opgezocht. In 1950 werd Koningin Juliana geïnstalleerd als padvindster en was zij beschermvrouwe van de meisjesvereniging. Haar dochters, de prinsessen Beatrix, Irene, Margriet en Christina waren alle vier kabouter en padvindster geweest. In de paleistuinen van Soestdijk hadden zij hun clubhuis. Tegenwoordig zit scoutinggroep Marhula nog steeds op deze plek.
Na de rust gingen we verder door het bos. Het was weer soppen op de modderige paden, dus we moesten goed oppassen dat we niet zouden uitglijden. Ik weet dat één wandelaar (ik noem geen naam) gevallen is. Gelukkig was alleen de grond beschadigd en had hij zelf alleen een beetje modder op zijn broek. Goed voor de was zullen we maar zeggen. We weten dat er in dit jaargetijde hier en daar modderige paden zijn. Als je eenmaal thuis bent en lekker een warme douche/bad genomen hebt, kijk je toch weer terug op een mooie wandeldag.
Uiteindelijk viel het weer vandaag, ondanks de slechte weersvoorspelling, mee.
Mijn dank gaat uit naar de parcoursbouwer en het bestuur van Stichting Samen op Pad.
Bedankt voor deze mooie wandeltocht!
Gr. Heopa
