Rondje Lunteren 24 Km een “SOP”tocht

Almere, 17 januari 2018
Het is weer woensdag en deze dag is ondertussen bekend als wandeldag van SOP oftewel I ‘SOP’.
Ook vandaag was het weer lekker ‘SOPPEN’. U kunt dit op de foto’s bekijken.
We verzamelden bij Voetbalvereniging Lunteren. Om 10.00 uur werd er een certificaat uitgereikt aan Deliana voor 72 wandelingen met SOP. Ook namens Heopa van harte gefeliciteerd! Voor Deliana is dit een bijzondere prestatie omdat zij ziek geweest is en niet meer mee kon lopen. Ze heeft de draad weten op te pakken en geniet weer van elke wandeling.
Na de start liepen we een stukje door Lunteren . In tegenstelling tot de weersvoorspelling hadden we prachtig weer (zie foto’s).
Al snel kwamen we in het Luntersche buurtbos/Goudsberg. Bij het begin van het bos ligt een driehoek die naar het zogenaamde middelpunt van Nederland wijst. De notarissen van de Ham en Dinger hebben aan het begin van de 20e eeuw een belangrijke rol gespeeld bij de totstandkoming van het bos. Op verschillende plaatsen worden ze nu nog geëerd met een eigen boom of bank. De paden van het bos hebben de vorm van een twijg met bladeren. Bovenop een heuvel staat uitzichttoren De Koepel. Deze koepel is dankzij inspanningen van de Vereniging ‘Vrienden van het Lutersche Buurtbos’ na een opknapbeurt in 1982 opengesteld. Helaas is de toren nu dicht. Ik heb hier al eens eerder overgeschreven en toen ben ik naar boven geweest.
We kwamen langs een poel die een beetje bevroren was en er lag wat hagel en sneeuw omheen. Dit gaf een mooi plaatje. Na 9 km was er een autostop. Er werd een pakje fris met wat lekkers uitgedeeld. Na een korte rust gingen we verder en kwamen we op een zandpad. We moesten hier extra voorzichtig zijn, want op sommige punten zakte je zo’n 8 tot 10 cm in de modder. Toen we aan het eind van dit pad kwamen, zagen we dat men bezig is om dit pad te renoveren. We staken de N304 over en kwamen in een ander bosgebied. Dit bosgebied, natuurgebied Roekel, is door de Commissaris der koningin op 15 augustus 1960 opengesteld. Ook hier moesten we goed uitkijken waar we liepen. We gingen keurig aan de kant lopen. Helaas moesten we links af en liepen we dus aan de verkeerde kant en ontkwamen we er niet aan om weer even te soppen. De moeite werd beloond, want we kwamen bij Restaurant Vroeger waar we de grote rust hielden. Dit restaurant ligt net op de grens van Ede.
Na de rust liepen we verder door het bos en we moesten weer even van het pad af omdat de grond te drassig was. We omzeilden het drassige pad, maar liepen tegen een dikke boomstam aan waar we overheen moesten klimmen (zie foto’s). We kwamen langs De Doesburgermolen, (1614 en 1624) in Doesburger Eng. De Doesburgemolen is één van de oudste molens van Nederland. Het is de moeite waard om even op de link te klikken. De route ging nog een stukje verder door Doesburger Eng. De eng is een eeuwenoud agrarisch cultuurlandschap. Qua ligging en karakter nog de meest onaangetaste Eng langs de flanken van de Veluwe. Het is een gebied met een bijzondere geschiedenis, waarbij verschillende tijdsperioden zichtbaar zijn (o.a. de Doesburger molen).
Een stukje verder zag ik een oude motor met zijspan staan. Toen ik deze op de foto wilde zetten, kwamen er ook twee ezels aangelopen die ook graag wat aandacht van de wandelaars wilden hebben. Deze aandacht kregen ze dan ook zoals u op de foto’s kunt zien.
We bereikten Lunteren weer en liepen nog even door het centrum en de winkelstraat. We kwamen langs het bronzen beeld van een Lunters vrouwtje in klederdracht. Dit vrouwtje zie je als windwijzer op de schoorsteen staan en op het straatmeubilair en is dan ook het symbool van Lunteren.
We passeerden nog een oud winkeltje. Aan de buitenkant kun je al zien dat hier van alles te koop is. Zelfs nog wat oude klederdracht.
Zo bereikten we na een frisse wandeldag weer de finish.
Het was weer een prachtige wandeltocht! Wat mochten we genieten van het mooie (winter)weer.
Mijn dank gaat uit naar Jasper, de parcoursbouwer, en het bestuur van Samen Op Pad.
Gr. Heopa