De IJzer 44e Internationale Voettocht van Defensie dag 3

Diksmuide, 25 augustus 2016.

De derde dag is aangebroken. Vandaag moesten we starten vanuit Poperinge. Dit keer gingen de bussen pas om 8.40 richting de start. We kwamen daardoor pas om 9.20 uur in Poperinge aan en hadden de opening gemist. Ik weet dus niet of de geluidsinstallatie nu in orde was. Ik weet wel dat de gouverneur van de provincie West-Vlaanderen, de heer Carl Decaluwé en de burgermeester, de heer Christof Dejeagher het startschot mochten geven. Dit hadden zij gedaan onder het toeziend oog van de Hoppekoningin. Een uur later dan normaal liepen we de stad uit en kwamen langs Poperinghe New Military Cemetery. De Old Military Cemetery werd nog tijdens de Eerste Slag bij Ieper in oktober 1914 in gebruik genomen, in functie van een ingerichte medische voorziening. Poperinghe Old Military Cemetery groeide snel aan. Vanaf de zomer van 1915 werd er begraven op Poperinghe New Military Cemetery. Zie: poperinghe-old-military-cemetery. .
De verhalen gaan, dat daar 17 Engelse Soldaten liggen die gesneuveld waren, en 17 andere soldaten die door hun eigen commandanten waren geëxecuteerd omdat ze bang waren om de loopgraven in te gaan (zie foto). Voordat we de drukke weg overstaken was er onder de begeleiding een groep ouderen die de wandelaars begroetten. Vanuit Poperinge liepen we richting de bergen. Na 5 km kregen we weer een versnapering en zagen we de bergen al. Het eerste dorp dat we tegenkwamen was Westouder. Hier was een rustpost. We gingen verder richting de Rodeberg.
De Rodeberg is 138 m hoog. Op de noordelijke en westelijke flank bevindt zich het gevaarlijk klinkende Hellegatbos. Dit bosgebied doet dienst als natuur- en wandelgebied. De naam van het bos verwijst naar een diep ravijn onderaan de Rodeberg, het “gat in de helle” waarbij “helle” in de streektaal staat voor heuvel, zie:Rodeberg . Het was een hele klim, maar het was de moeite waard. We zagen vele mooie uitzichten. Halverwege de berg kwamen we bij een kuil die Hellegat heet. Deze plek is nu voor veel mensen een herdenkingsplek en voor kinderen een speelplaats. De trap naar boven is ongeveer 20 m (zie foto’s). Hierna liepen we door een natuurgebied de Douvevallei, met vele smalle paadjes. We liepen door de Douanestraat en dit was vlak langs de grens van Frankrijk. Een stukje verder kwamen we in het kleine dorpje Dranouter, waar we eigenlijk even ons brood wilden opeten en een kop koffie wilden drinken. Helaas konden we geen koffie kopen omdat de gelegenheid waar wij koffie wilden drinken gesloten was. Het werd dus brood met water. We zagen een stukje verderop een kerkje zie: Dranouter  en een gedenksteen zie: Monument-Baudouin-de-Hemptinne . We gingen verder richting de Kemmelberg. Op weg naar boven kwamen we langs een begraafplaats van de Franse militairen en 170 m hoger langs een monument dat is opgedragen aan de 32ste Franse divisie, het Monument Aux Soldats Français (in de volksmond “Den Engel”).
Het monument kijkt treurig uit over het massagraf en het slagveld. Voor meer info, zie: Monument_Aux_Soldats_Fran .
We vervolgden onze route door het bos en langs groente velden. We kwamen in het dorp Ouderdom. Via slingerpaden en wegen kwamen we weer in de stad Poperinge en konden we ons na 33 km afmelden. We hebben langs deze hele route koek en drinken gehad. Het was erg warm. De temperatuur lag tussen de 32 en 40 graden (soms zelfs wel hoger). Na het afmelden konden we weer met de bus terug naar Diksmuide. Hier hadden we toch nog even een leuk voorval. Er was een omleiding richting Diksmuide. Er stonden wel borden, maar de chauffeur had de borden niet gezien of genegeerd. Het gevolg was dat hij na ca. 2 km geen kant meer op kon. De zijstraat was te krap om in te rijden.
Aangezien ik zelf meer dan 40 jaar buschauffeur van beroep geweest ben, adviseerde ik de Franstalige chauffeur om de deur open te doen, waarna ik uitstapte. Ik liep zeker 400 m voor de bus uit en ik ging daar op de weg, door voor auto’s te gaan staan, het verkeer tegen houden.
Hierna zwaaide ik naar de buschauffeur dat hij nu kon komen. Er was een insteekhaven waar hij naar toe kon. Nu moest hij nog een stukje van ca. 50 m. Ook hier lukte het mij om het verkeer tegen te houden waardoor de bus weer verder kon. Toen ik weer instapte was er een applaus voor mij.
Zo kwamen we dus weer wat later aan bij onze slaapplaats. Het was al 18.30 uur, dus zijn we eerst maar gaan eten.
Vandaag stond er groentesoep, spaghetti bolognese met geraspte kaas en een ijsje als toetje op het programma.
Tot morgen voor de laatste dag!
Gr. Heopa en Arie