De IJzer 44e Internationale Voettocht van Defensie dag 4

Diksmuide, 26 augustus 2016

Beste volgers van mijn website, dit keer is het verslag langer dan u gewend bent, maar eigenlijk is het nog tekort! Ik hoop dat u de tijd wilt nemen om de foto’s en het verslag (inclusief de links) te bekijken en te lezen.
Wellicht kunt u dan misschien begrijpen dat woorden tekort schieten.
‘Leven in vrede is een rijkdom!’
Het is alweer de vierde en laatste dag van de IJzer Vierdaagse. Weer ging het licht om 06.00 uur aan. Ook vandaag gingen we met de bus, vergezeld door een militaire-politie escorte, naar Ieper. Het was weer heel bijzonder. Door rode stoplichten rijden, auto’s die op de weg te langzaam reden moesten aan de kant en overal werd het verkeer tegengehouden, want de bussen met wandelaars moesten er door!
Zoals u al begrepen heeft, moesten we vandaag vanuit Ieper vertrekken. Ik heb wat informatie over Ieper voor u opgezocht: Ieper . Toen we aankwamen was het weer wat later en daardoor mochten we direct scannen en doorlopen. Via smalle straatjes in de binnenstad kwamen we uit in het park ‘het Eiland’. Hier splitsen de 8 km wandelaars al.
De 16 km wandelaars werden vlak hierna gesplitst omdat de paadjes te smal waren voor zoveel wandelaars. De 24 km en 32 km wandelaars liepen richting het Tortelbos en hierna ging de route richting de Dikkebusvijver. Deze bestaat al sinds 1320 en voorziet Ieper van zijn drinkwater. Voorheen ging dit via Ieperse grachten, daarna door pijpen van eikenhout en tegenwoordig met moderne pompen.
Na dit mooie stukje natuurgebied hadden we zicht op de Kemmelberg. Voor het zover was, liepen we langs verschillende Britse kerkhoven.
We bereikten het centrum van Voormezele zie ook  Voormezele. Op dit moment hadden we er ongeveer 10 km opzitten.
Na het eerste gezwoeg door de velden kwamen we lang het Bus House Cemetery.
Dit is een Britse militaire begraafplaats en is vernoemd naar een hoeve die de Britten Bus House noemden zie, bus-house-cemetery . Een stukje verderop kwamen we bij gedenkteken Mijnenslag St,-Elooi
We gingen weer verder door de velden en het bos. Bij een picknicktafel nemen we even pauze om onze lunch op te eten. Hierna gingen we richting Palingbeek en Molenbos, nadat we een stuk door dit mooie natuurgebied gelopen hadden, kwamen we bij een kraterwand
‘The Bluff’ uit. Met twee explosies slaan de Duitsers op 21 februari 1916 een enorme krater op de hoogte van The Bluff. Ze veroveren hiermee de krater(zie foto’s). We gingen de spoorbrug over en aan de andere kant kwamen we in het gebied van de mijnen van Hill 60. Hier valt zoveel over te schrijven, maar ik verwijs u naar de bijgevoegde link, Hill_60 .
We wandelden weer door de velden en kijk!, Ook hier kwamen we onze Brandweer snackbar weer tegen. We namen hier pauze en maakten even een babbeltje met elkaar.
De route ging weer verder. Via het Groeneburgbos kwamen we bij het Canadees monument. Voor meer info zie: Hill_62. Er is hier ook een museum waar we een bezoek aan konden brengen. Dit hebben we, gezien de tijd, niet gedaan en wij liepen door richting Zillebeken.
We kwamen nog meer begraafplaatsen tegen. Via de Zillebekevijver liepen we naar de aankomstplaats.
We kregen eerst de laatste scancontrole en een paar straten verder de medaille. Toen we verder liepen, kwamen bij een heel gezellig pleintje, ‘het Vierdaagse Dorp’. Uiteindelijk kwamen we bij een plaats waar we tot slot ons wandelboekje konden laten stempelen.
Nu pas konden we doorlopen naar de paradeplaats onder de Menepoort. Voor meer info zie: lastpost .

Arie en ik waren net op tijd om de eindceremonie mee te maken. Ik had ogen tekort! Wat een namen staan er in deze poort genoteerd. Na de volksliederen ging de parade van start.
Ik heb deze tocht voor de eerste keer gelopen en wist nog niet zo goed hoe alles hier gaat. Er liepen ook diverse mensen (ook toeristen) heen en weer. Ik maakte dus ook gewoon foto’s (net als vele anderen) en liep richting het grote plein. Arie liep met mij mee. Op de hoek kreeg ik al een vermoeden dat het ‘tot hier was en niet verder’. Ik zei dit dan ook tegen Arie, maar een ander persoon (in uniform) zei dat wij wel door mochten lopen. Dit deden wij dan ook. Achteraf bleek dat de wandelaars die daar mochten lopen deze tocht al voor de 44e keer gelopen hadden (Ik maar voor de eerste). Mijn excuses hiervoor.
Arie en ik vonden het wel heel indrukwekkend!
We zijn hierna weer met de bus teruggegaan naar Diksmuide. Er stond weer een heerlijk menu klaar. Het menu van deze dag bestond uit een koude vleesschotel, aardappeltjes in vinaigrette en pudding toe. We zijn hier tot zaterdagochtend gebleven. Na het ontbijt gingen we weer naar huis. Zo was de Vierdaagse van de IJzer weer voorbij!

Ik (Heopa) uit Nederland wil iedereen die geholpen heeft om deze IJzer vierdaagse te organiseren (jong, oud, en welke rang het ook mag zijn) bedanken. Mijn dank gaat ook uit naar de mensen van onze slaap- en eetplaats in Diksmuide. Het eten heeft ons elke keer weer goed gesmaakt!
Arie, jij ook heel erg bedankt! Je hebt mij zoveel verteld over deze tocht en omgeving. Je was mijn privé gids.
Ik heb enorm genoten van deze tocht, maar ben ook diep geraakt. De tocht heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik besef maar weer eens heel goed hoe dankbaar we mogen zijn dat we in dit gedeelte van de wereld in vrede mogen leven. Ik ben dankbaar dat ik te gast mocht zijn bij deze IJzer Vierdaagse!
Als de gezondheid het toelaat zeg ik: ‘Tot volgend jaar!’
Gr. Heopa