Den Haag, 23 april 2022
De Zeemansloop startte vanuit Houtrust Squash in Den Haag . Ik begon om 8.10 uur aan de 30 km. Het was een route met extra aandacht voor diverse herdenkingsmonumenten. Den Haag kent verschillende namen. Den Haag is de oudste vorm. Deze naam komt voor het eerst voor in een oorkonde uit 1242. Hierin wordt gesproken van Die Haghe (jachtgebied), de plek die ontstond toen Floris V er een jachtslot liet bouwen. Pas in de 15e eeuw dook des Graven hage (het jachtgebied van de graaf) op. Vanaf de 17e eeuw gebruikte het stadsbestuur officieel de naam
’s Gravenhage. De oude naam Den Haag bleef in de volksmond bestaan. Sinds 1990 gebruikt de gemeente zoveel mogelijk de naam Den Haag i.p.v. ’s Gravenhage, dit om aan te sluiten bij het gangbare taalgebruik en bij buitenlandse benamingen als The Hague en La Haye. Het huidige logo van Den Haag wordt sinds 2013 gevoerd. Het logo is het symbool van de gemeente Den Haag als stad van vrede en recht. De route ging langs het Universum en World Forum Convention Centre. Hier staan ook vlaggen van landen uit de hele wereld en het standbeeld van Nelson Mandela. Een stukje verder ging de route door het park waar het Indisch monument staat. Hierna liep de route om Madurodam heen naar de Plesmanlaan waar het standbeeld van Albert Plesman (1889-1953) staat.
Op 6,5 km was er een rust bij de Haagsche Rugbyclub HRC. Na de rust ging de route over de S200 en door het duingebied van de Vlakte van Waalsdorp waar de grote herdenkingsklok hangt/staat. Via duingebied Meijendel liep de route door prachtig duingebied met verschillende uitkijkposten richting Wassenaar. Bij de rotonde staat een oorlogsmonument. Het monument aan de Wassenaarse Slag in Wassenaar is opgericht ter nagedachtenis aan kapitein Charles Trepel en vijf andere Franse commando’s die tijdens een riskante verkenningstocht bij de Wassenaarse Slag in de nacht van 27 op 28 februari 1944 om het leven kwamen. De route ging 5 km over het strand. Als de wind niet zo koud was geweest, zou Heopa, net als de andere wandelaars, lekker met de voeten in het zeewater gelopen hebben (zie foto’s). Na het strand ging de route naar de Prinsenweg die tussen duinmeertjes loopt. Ik nam hier mijn lunchpauze en ik vroeg aan een wandelaarster die voorbij liep of zij even een foto van mij wilde maken. Na de lunch ging de route langs de watertoren van Scheveningen. Deze watertoren is in 1874 gebouwd en is 48,74 m hoog. Een stukje verder (en dit kom ik wel vaker tegen) lagen een paar bomen om. Wat ik hier zo bijzonder aan vond is, dat de bomen toch weer kracht hebben om verder te groeien. Er kwamen al nieuwe bladeren uit de knoppen. Op foto nr. 15 98 en 99 ziet u zo’n boom. De boom ligt ondersteboven en dan komt er toch één bloem rechtop in bloei. De boom is beschadigd, maar geeft niet op. Wat is de schepping toch mooi! Het is iedere keer weer prachtig om te zien. Ik vergelijk dit een beetje met mijzelf. Ik had kunnen toegeven aan alle kwaaltjes en pijntjes die ik heb. Natuurlijk word ik er ook moe van, maar toch probeer ik elke keer opnieuw de draad op te pakken om te wandelen. Ik geniet iedere keer weer en dit geeft kracht om door te gaan. Dit werkt helaas niet voor iedereen zo, maar als het even kan is het goed om in beweging te blijven. Stil staan is achteruitgaan. Ook voor jonge mensen is wandelen goed. Het helpt ook om te kunnen focussen op de studie. Ik liep verder langs de muur van het Oranjehotel naar de Scheveningse pier met het reuzenrad. Dit keer liep ik de pier op om een paar foto’s te maken (er zitten een paar leuke foto’s bij). Hierna liep ik langs het standbeeld van het Vissersvrouwtje die over zee uitkijkt en langs De Naald. Deze herinnert aan het feit dat Willem Frederik op 30 november 1813 zijn voeten op Nederlandse bodem zette (zie foto). De route ging nog om de haven heen en daarna weer naar de finish. Hier werden de wandelaars verwelkomd door het Shantykoor met hun prachtige liederen.
Mijn dank gaat uit naar het bestuur van de Zeemansloop en alle vrijwilligers.
Heopa heeft weer genoten!
Gr. Heopa
