Almere, 12 augustus 2021
Vandaag mijn tweede wandeldag. Ik startte vanuit Vilt (Wandeling Cascade). Vandaag liepen we met z’n tweeën en het zou de zwaarste route zijn, werd ons verteld.We gingen op weg richting Sibbe. Onderweg is een gedenkplaats waar op 12 maart 1945 een Amerikaanse B24 is neergestort. Wilt u meer info dan kunt u de foto even vergroten.In het prachtige Limburgse landschap zie je ook veel oude pilaren met en zonder hekwerk, en zonder pad of laan. Ze staan zomaar in het land van vroegere landeigenaren die net als hun huis/kasteel weg zijn. Midden in het land zagen we weer zo’n leuk hekje, waar het pad van verdwenen is. Is dit ook iets typisch Limburgs? We kwamen in Sibbe bij camping De Linde waar we even op liepen om de man van mijn wandelmaatje te begroeten. Hierna gingen we ongeveer 8 km verder naar Stokhem. We liepen over landschappen en door het bos. Kijkt u eens hoe de knotwilgen erbij staan. Het zijn en blijven prachtige bomen! Mocht u eens langs knotwilgen wandelen, moet u er maar eens op letten. Het is de moeite waard. We kwamen langs hoeve Blankenberg uit de 15e eeuw (zie foto’s). Er is hier een mogelijkheid om even uit te rusten, maar wij liepen door. Zo kwamen we bij de Geul en hier is nog te zien hoe het water tekeer gegaan is. In de bocht staat een bankje en we gingen even zitten en genoten van het water dat nu heel rustig was. We kwamen in Stokhem waar ook nog oude huizen en voormalige goed onderhouden boerderijen staan. Ze hebben een bijzondere uitstraling door hun donkere balken en witte oppervlakten met groene kozijnen en deuren. Je kunt er zomaar langs lopen. Ik vind dit toch echt super als je dit vergelijkt met de moderne huizen van beton.Ik zag een oude kerkbankje met een tekst erop. Als je wilt, mag je er ook op zitten. Ook dit is weer leuk. In het verslag van dag 1 heb ik verteld over de oude landbouwwerktuigen die ik gezien heb.Tussen Stokhem en Gulpen woont een voormalige boer/agrariër die het een en ander opgeknapt heeft. We mochten even een kijkje nemen in de schuur. De groene kar is een echte Limburgse kar die met paard en wagen voorgetrokken werd. Zowel binnen als buiten mocht ik een paar foto’s maken. Via de heuvels en dalen liepen we langs het gehucht Gracht Burggraaf ten noorden van Gulpen. De burcht werd na 1288 verlaten en toen namen andere bewoners hier hun intrek.Het centrum van Gulpen is de laatste jaren erg opgeknapt en er komen veel toeristen. Ook hier was de Geul buiten de oevers getreden. We vervolgden de route en liepen een stukje langs Eyserbeek.We gingen enkel onder het spoor door en liepen achter Wijlre Gulpen om naar de N595. Voordat we deze overstaken namen we eerst even een cup a soup en een boterham. Knorretje mocht meekijken.Hierna was het weer tijd om verder te gaan. We liepen richting Schin op Geul en langs rivier de Geul. Op de foto’s kun je zien hoe hoog het water gestaan heeft. De rommel (o.a. plastic) zie je op rare plaatsen in de bomen en struiken hangen.Via Oud Valkenburg liepen we door het Limburgse landschap naar Col Du Cauberg waar ook veel wielrenners naar toe komen om hun toertochten in dit prachtige gebied te rijden. Zij overnachten hier dan. Soms zie je, als je goed kijkt, een bekende tussen de wielrenners staan.We bereikten Vilt en hier eindigde dan onze tweede wandelroute. Zoals men ons aan het begin al gezegd had, was het een prachtige, maar hele pittige wandeling. Het is ook wel de reden waarom we hier gaan wandelen en genieten. Ik wil degene die de route uitgezet heeft bedanken! Het was een prachtige tocht.Graag tot morgen voor de derde wandeling.
Gr. Heopa
