Arnhem, 13 februari 2023
Dit keer niet zomaar een verslag van een wandeling.
Ik (Heopa) moest naar de Bergaman clinics in Arnhem voor mijn heupen. Al vrij lang merkte ik dat ik last had van mijn linker heup, maar sinds een jaar ook van mijn rechterheup.
Dit komt mede door een flinke val die ik gemaakt heb in Almere Stad waar men bij het station aan het werk was. Ondanks dat er al verschillende keren naar gekeken is, er foto’s gemaakt zijn en ik diverse injecties gehad heb en veel pijnstillers geslikt heb, komt de pijn iedere keer terug.
Ik kreeg het advies om een second opinion aan te vragen bij Bergman Clinics. Dit advies heb ik opgevolgd, maar ik zou pas op 4 mei 2023 terecht kunnen. Mijn fysiotherapeut adviseerde mij om te vragen of het niet eerder kon omdat hij vond dat dit niet langer kon. Na een telefoongesprek zou ik op 13 februari in Arnhem terecht kunnen. Ik greep dit met beide handen aan en ik besloot met de bus en de trein naar Arnhem te gaan. In Arnhem zou ik nog een stukje met de bus moeten, maar vanwege de tijd en het mooie weer besloot ik dat stukje te gaan wandelen.
Vanaf het Centraal station van Arnhem liep mijn route naar de Nelson Mandelabrug die over de Neder-Rijn gaat. Ik kon het niet laten en maakte, dit keer met mijn mobiel, een paar foto’s vanaf de brug. Ik was dit eigenlijk niet van plan geweest, want ik zou alleen maar via een kleine omweg naar Bergman Clinics lopen. Het was echter mooi weer en ik genoot van de omgeving en zag links van de brug een mooi stukje natuurgebied. Ik was op tijd en bedacht dat ik via dat gebied wel naar mijn bestemming kon gaan (zie foto’s). Doordat ik zo genoot, maakte ik steeds meer foto’s. Ik zag een boot en het leek alsof hij net op de kant lag, maar het was één van de vele boten die als brug functioneert (zie het bordje bij de boot). Een stukje verder ging de route door Stadsblokken-Meinerswijk. Dit is een uiterwaardengebied dat op de zuidelijke oever van de Rijn tegenover het centrum van Arnhem ligt. De route ging tussen en door de plassen van het uiterwaardengebied. Voor de spoorbrug liep ik richting de woonwijken en park Eiderveld waar de krokussen prachtig in bloei staan. Een stukje verder op de Delftweg staat het monument Lancaster KB728. Een lancaster KB728 is een 4-motorige zware bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog. Deze is in de nacht van 14 juni neergestort na een gevecht met een nachtjager. De volledige bemanning kwam hierbij om het leven. Een klein stukje verder is het gebouw waar Bergman Clinics gevestigd is. Ik maakte even een foto. De kliniek heeft een prachtige entree en ik werd vriendelijk ontvangen toen ik mij aanmeldde. Voordat ik het doorhad werd ik al geroepen voor een paar röntgenfoto’s. Hierna vroeg de doktersassistente naar de klachten en kwam de arts. Na wat onderzoeken kreeg ik de uitslag dat het een twijfelgeval was. Mijn heupen zijn net niet erg genoeg om te opereren. Ik moet kiezen tussen een operatie of een (Ostenil-Plus) injectie (dit is een andere injectie dan die ik eerder heb gehad. Deze zijn € 85,-perstuk en moet ik zelf betalen). De injecties moeten ongeveer een half jaar zijn werk doen. Omdat het best een grote beslissing is om te laten opereren (de heupen worden dan één voor één geopereerd) of de injectie te laten zetten, mocht ik het eerst thuis overleggen en ik mocht het ook met de fysiotherapeut, waar ik de volgende dag weer een afspraak had staan, bespreken. Ik kreeg een recept voor zwaardere pijnstillers mee en op 27 februari word ik gebeld om mijn keuze kenbaar te maken. Na het bezoek aan de Bergman Clinics liep ik via een andere wat kortere route terug richting het station. Ook nu liep ik weer door een prachtige omgeving. Eenmaal op de brug over de Neder-Rijn kon ik het wel uitschreeuwen van de pijn. Ik had even spijt dat ik de knoop toch niet direct had doorgehakt. Alles deed pijn. Verderop zag ik een Etos en ik heb daar paracetamol gekocht. Ik had een keuzekaart voor de trein, maar ik was net te laat om de trein die net voor 16.00 uur ging (daluur) te halen. Ik moest wachten tot 18.30 uur voor ik naar het perron kon en was daardoor pas om 20.41 uur thuis. De volgende dag (dinsdag 14 februari) moest ik om 10.30 uur bij de fysiotherapeut zijn. Hij vond het jammer dat er geen MRI scan gemaakt was. Hij gaf het advies om voor de injecties te gaan.
Verder wil hij kijken of er geen littekenweefsel in mijn onderbuik aanwezig is die pijn veroorzaakt. Dit zou dan door eerdere operaties van 20 jaar geleden ontstaan kunnen zijn.
De volgende behandeling gaat hij hier mee aan het werk. Ondertussen moet ik wel wat oefeningen gaan doen.
U denkt waarschijnlijk: waarom zo’n verslag? Ik zal het u uitleggen.
Veel wandelaars kennen mij en weten dat wandelen mijn passie is. Zij zien hoe ik geniet, maar ook dat ik vaak met veel pijn loop. Zij hebben ook de ervaring dat als ik eenmaal loop, ik ook doorzet. Ik pak een pijnstiller en ga weer verder. Dit was weer een dag die mij niet meer afgenomen kan worden. Dus via dit verslag laat ik een ieder die mij kent en altijd meeleeft en elke keer weer vraagt hoe het met mij gaat, nu weten hoe het ervoor staat. Ik wil een iedereen die steeds met mij meeleven bedanken. Ook wil ik bedanken voor de (lieve) reacties die ik vaak ontvang.
Gr. Heopa
