Ieper, 23 augustus 2023
Vandaag was de 2e dag van de IJzer en vandaag vertrokken we vanuit Diksmuide. Voordat Heopa startte liet hij eerst zijn voeten intapen. Toen was het 8.10 uur en het startschot was al gegeven. We hadden mooi, droog en zonnig weer. Vanaf de Grote Markt liepen we langs de Sint-Niklaaskerk en de Vismarkt en richting de polder (een grote open vlakte). Soms als Heopa deze route van Diksmuide loopt, moet hij aan de Flevopolder in Nederland denken. Maar we liepen langs rivier De IJzer en deze vind je niet in de Flevopolder. Na 7 km ging de route door Beerst en hierna gingen we via het landschap naar Keiem waar het eerste rustpunt was. Heopa nam hier pauze en bezocht de kerk even. Na 14 km liep de route over een erf en door een boerenschuur. Een stukje verder kwamen we weer bij rivier De IJzer waar de 24 en 32 km wandelaars linksaf sloegen. Over de brug, bij Tervate, ging de 24 km linksaf en de 32 km rechtsaf om 4 km langs De IJzer te lopen. Bij de brug was het gezellig druk en Heopa was net de brug over toen hij omhoog moest voor een mooi bootje. Bij de picknicktafel nam Heopa even rust. Een stukje verder staat een gedenkmonument voor de gesneuvelden. Via de polder kwam de route bij Stuivekenskerke waar het tweede rustpunt was. Ook staat er een kerk die bezocht kan worden. De kerken hebben tijdens de Eerste Wereldoorlog dienst gedaan als schuilplaatsen, maar hebben ook veel te lijden gehad en zijn beschadigd, gebombardeerd etc. De meeste kerken van die tijd zijn herbouwd of gerenoveerd (vandaar dat Heopa ook de kerken bezoekt). Heopa ging weer verder en na 23 km kwamen we bij de uitkijktoren in de Viconia Kleiputten in Stuivekenskerke. U raadt het al: natuurlijk liep Heopa naar boven om van het prachtige uitzicht te genieten en foto’s te maken. Het is een mooi natuurgebied. De meeste wandelaars liepen door en zij weten niet wat zij gemist hebben! Heopa ging verder en liep langs een oude schuur waar men allerlei voorwerpen aan de muur gehangen had. Er stond ook een bord met informatie en een plattegrond en Heopa maakte hier een foto van zodat hij het thuis rustig zou kunnen lezen. Toen Heopa dit schreef, vond hij het jammer dat hij dit niet direct gelezen had en even verder gekeken had. Verderop kwam de route bij Stuivekenskerke waar de plechtigheid al begonnen was. In de bunker liggen nog steeds spullen uit de Eerste Wereldoorlog (zie foto). Er staat een kerk en je vindt hier het Onze Lieve Vrouwehoekje. Dit is een oorlogsoord dat bestaat uit een torenruïne, een demarcatiepaal, twee gedenktekens, gedenkzuiltjes en een gedenkkapel Onze Lieve Vrouw van de Zege (hier komt de naam van de site ‘Het Onze Lieve Vrouwehoekje’ vandaan). De kerk van Stuivekenskerke stond hier ook, maar werd afgebroken omdat het bouwvallig was. Wel bleef de toren staan en Stuivekenskerke kreeg een nieuwe, centraal gelegen kerk in de gemeente. De verlaten Kerkhoek met de toren en enkele huizen kreeg de naam Oud Stuivekenskerke (zie info).
Een stukje verder staat een monument. Het zijn twee oude petroleumtanks die eind oktober 1914 verwoest zijn door de Duitsers. Weer een stukje verder kwamen we bij diverse bunkers waar vrijwilligers in oude kostuums stonden om te vertellen wat hier allemaal gebeurd is. Na de bunkers was het mogelijk om door de Diksmuidse Dodengang te lopen (zie foto’s). Het is het enige bewaarde Belgische loopgravenstelstel uit de Eerste Wereldoorlog. Aan het einde van de gangen stonden een paar vrijwilligers bij een brancard waar een dame op lag die ‘gewond’ geraakt was en Heopa hielp even om te dragen. Nu was dit nagespeeld, maar tijdens de Eerste Wereldoorlog ging het echt zo.
Na dit alles ging er echt veel door je heen en bedenk je dat het nog steeds niet overal vrede is.
Heopa heeft de oorlogen niet meegemaakt (familie wel), maar als je hier loopt, voel je de pijn en het verdriet. Heopa ging verder en we bereikten Diksmuide waar we de brug van de IJzer overliepen en toen we over het water en om ons heen keken, besefte Heopa hoe dankbaar we mogen zijn dat we in vrijheid mogen leven. Over een paar dagen wordt Heopa 75 jaar en hij is al die tijd zonder oorlog opgegroeid. Dat is iets om heel dankbaar voor te zijn. We kwamen in Diksmuide en liepen over het Italiëplein waar je weer met je neus op de feiten gedrukt werd door de diverse gedenkstenen.
Even verderop was de finish en dit betekende het einde van de 2e dag.
Er valt nog veel meer te typen over deze wandelroute, maar als u nog meer wilt lezen kunt u ook op internet veel terugvinden. Ook kunt u hier zelf eens een wandeling gaan maken.
Heopa hoopt dat de foto’s en het verslag een goede indruk geven van deze dag.
Gr. Heopa
