Ieper 4e dag van de IJzer 2018

Diksmuide  / Ieper, 24 augustus 2018

De lichten gingen om 5.30 uur aan en we maakten ons klaar voor de 4^e en laatste wandeldag.
We gingen weer voor een stevig ontbijt, maar daarvoor we moesten we wel eerst in de ‘file’ staan.
Het was druk, maar gezellig. Dit keer kregen we ook een vers gebakken eitje. Lekker!! Toen we klaar waren met eten gingen we naar de bekende uitgang en daar stond een jonge dame klaar om ons een lunchpakketje aan te bieden. We waren één van de laatsten, want de kratten waren al bijna leeg.

De bussen stonden al klaar om ons naar Ieper te brengen. Ook vandaag weer onder politiebegeleiding. Toen we in Ieper aankwamen, konden we ons flesje water ophalen en direct starten met onze wandeling. Een van de hoogtepunten is het Ierse Vredespark. Voordat we daar kwamen liepen we eerst via vijvers en smalle paadjes Ieper uit naar Voormezeele. Onderweg maakte ik een foto van een stelletje dat hand in hand liep. Direct werd er door andere wandelaars gevraagd of ik ook een foto van hen wilde maken. Degene die mij kennen, weten dat heopa dit ook doet.
Ook hier in België begint men heopa te kennen.  We kwamen bij Voormezeele_Enclosures_Commonwealth_War_Graves_Commission_Cemeteries
Hier werd ook een flesje limonade uitgedeeld. De verzorging onderweg was goed. Toen we het dorp bijna uitliepen, zat er een hele groep kinderkens op een rijtje naar de wandelaars te kijken. Ik mocht een foto van hen maken en heb ook mijn kaartje afgegeven zodat de leiding de foto ook kan bekijken. Wat was dit weer een pracht route. Er waren nog meer heuvels en dalen. Deze waren ook hoger dan de vorige dagen. We liepen in de Kroonaardstraat waar een infotafel stond met de

tekst: ‘Een dodelijk spel van kat en muis’. Dit was een ondergrondse oorlogsvoering. Op de foto kunt u hier meer over lezen(indien nodig, kunt u de foto vergroten).  In de verte konden we nog steeds twee kraters van Petit Bois zien liggen. We liepen verder naar het Kampagnebos. Dit is een mooi stukje natuur. Hier moet ook nog een Duitse schacht, genaamd Dietriech, liggen. In dit gebied zijn het afgelopen jaar nog minstens honderd slachtoffers uit de Eerste Wereldoorlog  gevonden. Hier lagen o.a. Britse en Duitse soldaten in loopgraven en tunnels vlak bij elkaar. Er was dan ook heel heftig gevochten. We liepen Wijtschate in waar we even uitrustten. Na de rust gingen we verder en ik maakte een babbeltje met een oud militair van de Belgische luchtbrigade. Ik zou hier veel over kunnen vertellen, maar dan wordt het verslag te lang. We zagen nog een wandelgroep die ook op hun manier meededen aan het slot van de herdenking van 1918/2018.
We kwamen in Mesen. Dit is de kleinste stad van het land. Het is echter een stad die je je blijft herinneren. We kwamen namelijk bij het Messines_Ridge_(N.Z.)_Memorial met aan de ingang het Messine Ridge New Zealand Memorial. Op een verhoogd plateau staat het Cross of Sacrifice. Rondom het verhoogd plateau zijn panelen aangebracht met de namen van de regimenten en de 828 officieren en manschappen van de New Zealand Expeditonary Force die geen gekend graf hebben en sneuvelden in of rond Mesen in 1917 en 1918. We liepen Mesen-Messines uit en gingen verder richting het volgende monument. Dit was het New Zealand Memorial Park. Hier staat een gedenkteken dat in 1924 onthuld is. We passeerden twee Duitse bunkers. Deze bunkers markeerden de Duitse linie.

We kwamen in het Ierse_Vredestoren waar de Ieren een toren hebben geplaatst als gedenkteken. De toren herbergt de ‘war memorial books’ van John French (1922) waarin de namen staan van 49.000 Ierse mannen die stierven tijdens de Eerste Wereldoorlog. De toren is 30,5 m hoog. Op het moment dat wij daar aankwamen was er een herdenking aan de gang. We gingen verder en kwamen bij de Sint-Niklaaskerk_(Mesen) in Mesen. Ik maakte even een paar foto’s en vervolgde de route. Onder een boom zat een jongen van 11 en een meisje van 10 jaar met hun vader onder een boom. De jongen liep vandaag voor de vierde keer 32 km. Zijn zusje was moeder naar de 24 km gegaan. Wat een geweldige prestatie is dit!! Ik heb hen dus even gesproken. Mochten jullie (dit gezin) dit lezen op mijn website, dan zou ik het leuk vinden als jullie een reactie achter willen laten. Ik zou het leuk vinden om te weten hoe het verder met jullie gegaan is. We gingen verder en liepen over de heuvels en door de dalen en kwamen weer bij een mooi bosgebied. We kwamen in het Provinciedomein De Palingbeek waar ook fel gevochten is.
We gingen een trap op en kwamen bij een restaurant waar we even pauze namen. Na de pauze gingen we verder door het bos en liepen door de expo ComingWorldRememberMe. Het is een indrukwekkende installatie van 3 ha groot. Er liggen 600.000 kleine beeldjes tussen grote kunstwerken van Koen Vanmechelen.  Elk beeldje staat voor een slachtoffer die op Belgische bodem om het leven gekomen is tijdens of als gevolg van de Eerste Wereldoorlog. Voor meer info kunt u hier Comingworldrememberme.  klikken. Het was heel indrukwekkend.
We gingen verder door het bos over houten vlonders. Er stonden diverse panelen met info (zie foto’s).

We zagen ook hier nog de kraters liggen. De rillingen liepen over mijn rug. Onderweg kwam ik een Belg tegen die ook in het kampement slaapt en ik zette hem op de foto. Ook nog een paar jongelui die we regelmatig tegenkwamen heb ik even op de foto gezet. Via de Ieperboog liepen we naar de finish. Helaas was dit niet de startplek, maar een heel stuk ervoor. We moesten dus nog een eindje
lopen voordat we de medailles opgespeld konden krijgen. We maakten nog even een foto en toen konden we naar het centrum waar de Menenpoort is. Ik gaf Deliana nog even een rondleiding en toen gingen we naar de bus om terug te gaan naar het kampement. Hiermee zat de 4 Daagse er weer op. In het kampement in Diksmuide stond een uitgebreid saladebuffet voor ons klaar. Het was weer erg lekker (zie foto’s). Zo kwam er aan deze prachtige dag een einde.

We bleven hier nog een nachtje slapen. Om 6.15 uur ging het licht weer aan omdat sommige wandelaars op tijd voor de trein moesten zijn. We kregen weer een heerlijk uitgebreid ontbijt en toen hebben we afscheid van elkaar genomen en gingen we naar huis.
Het is een uitgebreid verslag geworden, maar het was zo indrukwekkend! Ik wilde u dit niet onthouden.
Ik wil de mensen van het kampement van Diksmuide heel hartelijk bedanken voor de goede zorgen en het lekkere eten. Ook de organisatie van de IJzer, de soldagen, de militaire politie en alle andere vrijwilligers wil ik bedanken voor hun inzet tijdens deze bijzondere 4 Daagse.
Ik vind het ook leuk dat Deliana die voor het eerst meeging zo enorm genoten heeft. Top!
Gr. Heopa

Ps. er zitten nog 7 foto’s bij van het ontbijt op zaterdag.