Nijmegen, 18 juli 2018
De tweede dag van de Vierdaagse is aangebroken.
Ik mocht vandaag een uur later (om 6.00 uur) starten. Dit wil niet zeggen dat je dan ook een uur langer slaapt. Doordat je in een sporthal slaapt, is het al heel rumoerig door de wandelaars die wel vroeg moeten starten. Dus ook nu was ik vroeg (al om 4.15 uur) opgestaan. Onderweg naar de start, kwam ik jongelui tegen die de hele nacht opgebleven waren. Er lag veel rommel op de straten enz. Om 6.00 uur was dan het zover en konden we aan de tweede wandeldag beginnen. Nadat we door veel toeschouwers begroet waren, liepen we richting het Maas- Waalkanaal en hoorden we een wandelaar die enkele liedjes op zijn blokfluit ten gehore bracht. Dit doet hij elk jaar. Vroeger werd er meer gezongen (vooral door de militairen) dan nu. Bijna iedereen heeft nu zijn eigen muziek bij zich. Dit is best jammer. Zingen geeft toch wat extra gezelligheid.
We liepen door het natuurgebied van Diervoort/Heiveld. Bij de OLAT nam ik even pauze. Ik had de eerste 12 km er toen alweer opzitten. Na de pauze liepen we door Alverna en maakten een grote lus door Wijchen. Het was hier erg druk en gezellig. Natuurlijk weer even met de burgermeester op de foto en daarna ging ik weer verder. Een groep jongelui waren midden op de straat gaan zitten om de wandelaars wat op te vrolijken (zie foto’s). We kwamen bij de stand van Omroep Gelderland waar ik even een bekertje bouillon ging drinken en mijn schoenen en sokken uitdeed. Ik voelde me erg moe worden. Het was ondertussen ook vochtig warm geworden. Ik moest echt verder om de finish te halen (dit had ik beloofd). Na 26 km kwam ik bij een boerderij waar een groep vrijwilligers van de vereniging voor boeren en tuinders
(ZLTO.nl) diverse zuivelproducten van Campina uitdeelden. Tja….ik kon het natuurlijk niet laten om ook te proeven. Een stukje verder, kwamen we bij een rustpost van de KWBN waar een overschot aan bruine bolletjes en pindakaasrepen uitgedeeld werden. Een bekende wandelaar zat op de grond uit te rusten. Ik besloot om ook even pauze te nemen. Mijn voeten gingen steeds meer pijn doen. Toch wilde ik verder. In dit geval gingen we samen verder. Dit gaf mij het gevoel dat ik nog niet te laat was. Vlak onder Beuningen kwamen we nog een bekende wandelaarster tegen die in het roze gekleed was. Zij wilde met haar mooie jurk nog wel even op de foto.
Ook in Beuningen werden de wandelaars begroet door mensen (jong en oud) die langs de kant stonden. Zelfs een vrouw, misschien wel een oma, stond midden op de weg snoepjes uit te delen en op de tamboerijn te spelen. We kwamen bij de burgermeester. Ik vertelde even hoe ik mij voelde en we gingen samen op de foto. Het was de eerste keer dat mijn wandelmaatje dit deed, terwijl zij al heel veel keer de Vierdaagse gelopen heeft. Een stukje verder kon je voor een goed doel je voeten laten masseren. Ondanks dat de tijd begon te dringen, deed ik dit toch. Je voeten voelen nou eenmaal een stuk beter als dit gebeurd is.
We konden weer verder en bij de Goudenkruisdragers gingen we even wat drinken en toen weer gauw verder. Bij een boom zat ….met zijn vlag waar ‘Er is hoop!’ op staat. Dit bemoedigde mij en gezien mijn omstandigheden vond ik het op zijn plaats om hier een foto van te maken. We gingen nog even door Weurt en eindelijk zag ik het bord Nijmegen weer. Het was ondertussen al 15.33 uur en we moesten nog 7,2 km lopen. Het leek wel alsof er geen eind aan kwam. Via het industrieterrein Nijmegen Oud-West liepen we naar de Waalkade. Nu nog een lus om Valkhof en toen kwamen we in het centrum van Nijmegen waar alles roze was i.v.m. Roze Woensdag. Het was er erg druk en ik keek steeds op mijn horloge omdat we nu toch echt de finish moesten bereiken. We bereikten we de finish om 16.46 uur. Wat een opluchting; We hadden de finish gehaald!! Dit was de eerste keer dat ik zo laat binnen gekomen ben. Nog gauw een paar foto’s op verzoek gemaakt en toen gauw naar de Ganzenheuvel. Toen ik daar aankwam, wilde ik alleen nog maar douchen en slapen en had geen zin meer om nog ergens iets te eten. Ik had nog een boterham over en wilde deze als avondeten opeten. Corrie vond dit echter niet goed en had een zak patat met een kroket opgehaald. Zo had ik toch iets warms om te eten. Ik had vandaag heel veel steun van anderen gehad. Ik ben hier enorm blij mee. Ik denk dat ik zonder deze steun misschien de finish niet gehaald zou hebben. Ik wil iedereen dan ook heel erg bedanken. (Ik gebruik bewust geen namen van wandelaars(ters). De één vindt het goed en de ander niet. Dit is soms best moeilijk. Ik heb er nu toch één genoemd waarvan ik zeker weet dat zij het niet erg vindt).
Tot morgen!
Gr Heopa
