Almere/ Poperinge, 24 augustus 2017
Het is alweer de 3e dag en de bussen met de militaire politiebegeleiding stonden alweer klaar om de wandelaars van Diksmuide naar Poperinge te begeleiden. Het is een afstand van 33 km en wat een spektakel! Toen we in Poperinge aankwamen, was het startschot al gelost. We konden dus direct doorlopen bij de start. Er stonden daar prachtige gebouwen. Via rustige weggetjes en paden liepen we door de hoppevelden (van hoppe wordt bier gebrouwen). Wat mij opviel was dat er op de 16 km route veel kinderen meeliepen. Knap hoor! We liepen langs het dorpje ’t Vogeltje. Ik was nieuwsgierig waarom dit dorp zo heet en heb de link ’t-Vogeltje opgezocht. We kwamen bij de eerste rustpost ‘de Lovie’. Hier staat een gerenoveerd hospitaalbarak die we konden bezichtigen. Na de koffie gingen we verder langs de ‘Chinese poort’. Een stukje verder zagen we een mini restaurantje. Helaas was het gesloten. Het restaurantje zou de grote hoeveelheid wandelaars niet aankunnen. Als je dit restaurant ziet, lijkt het wel of het in Canada staat (zie foto’s). Bij het Jagershof konden we een oude kanon bewonderen. We gingen verder door de mooie dreven van de Sixtusbossen en het Bardelenbos waar nog restanten van een lanceerplatform moet zijn. We liepen Stavele binnen. In de buurt van de kerk gingen we even zitten om wat te eten en te drinken. Ik heb hier nog wat foto’s in de ‘Sint-Jan Onthoofdingkerk’ gemaakt. We liepen om de kerk heen en zagen diverse borden met info staan. Deze heb ik ook op de foto gezet. Via de oever van IJzer liepen we naar het Eversambos. Het Agentschap voor Natuur en Bos plantte in 1994 het Eversambos aan als een gevarieerd loofbos met mooie struikranden en zonnige paden. Doordat het bos werd aangeplant op zware kleigrond, kan het er na regenperiodes ook vaak flink nat zijn en vinden ook waterminnende planten hier hun stek. Het bus is uitgegroeid tot 39 ha. Er leven ook heel veel diersoorten. We liepen naar West-Vleteren. Hier zou om 14.00 uur een officiële herdenking plaatsvinden. Op deze Erebegraafplaats liggen ruim duizend soldaten. Voordat ik deze begraafplaats betrad, deed ik uit respect eerst mijn pet af. De burgermeester en zijn gezelschap moesten nog komen. De eerste 4 soldaten kwamen keurig in gelid en namen hun plaats in. Na ruim vijf minuten kwam de rest van de soldaten en de burgermeester met de andere (hoge) heren (er was zelfs een jongen in korte broek die erbij hoorde) met veel gepraat en vrolijkheid de begraafplaats op. De linten werden omgedaan en nadat de commandant hen op de juiste plaats had neergezet en het woord nam werd het pas rustig. Het viel mij tegen dat er, behalve door de 4 militairen en de commandant, zo weinig respect getoond werd. Ik liep langzaam stap voor stap naar achter om weg te gaan. Ergens anders sprak ik een hoge militair aan en vertelde hem van mijn ervaring tijdens de herdenking. Het zat me niet helemaal lekker. Er werd mij verteld dat zij dit vaker meemaken in België. In Engeland en Frankrijk is veel meer respect voor de herdenking van gesneuvelde soldaten. Hier gaat het vaak om het eten en drinken na de plechtigheid. Ik vond dit jammer en best erg om te horen.
We vervolgden de route en liepen via de Sixtusbossen (waar een grot van de Abdij is) naar de Abdij Sint-Sixtus. We gingen hier naar een bijgebouw waar we de enige echte Westvletern Trappistbier konden drinken. Ik had hier vorig jaar ook al over gehoord, maar toen kwamen we er niet langs. Heel vroeger heb ik weleens bier geproefd, maar ik vond het niet lekker. Vandaag besloot ik om in het kader van mijn 69e verjaardag (ik was jarig vandaag) samen met Arie een echt Wetstvletern Trappistbiertje te drinken. Ik kan u zeggen dat het mij goed smaakte. Toch is het niet zo dat ik nu vaker bier ga drinken, hoor! Hierna liepen we via landweggetjes verder naar Poperinge. Zo bereikten we de finish waar we ons gingen afmelden. Met de bus gingen we weer terug naar Diksmuide. We zijn toen maar eerst gaan genieten van ons driegangenmenu. Dit keer hadden we een lekker ijsje als toetje. Tot slot nog even douchen en uitrusten. Ik lag al vroeg op bed. Deze dag had toch wel indruk op mij gemaakt. Het was weer een geweldige wandeling.
Tot morgen!
Gr. Heopa
