Almere, 18 november 2020
Eindelijk heb ik vandaag weer eens een wandeling vanuit Schoorl gemaakt. Ik had mijn auto vlak achter het kerkje (gedateerd uit 1783) gezet. Vroeger was hier een camping. Ik liep naar de klimduin en kon het niet laten om even omhoog te klimmen en weer naar beneden te gaan. Hierna begon ik aan mijn route en liep naar het buitencentrum van de Schoorlsche Duinen.
Helaas was dit buitencentrum door corona gesloten. Dit centrum is een startpunt van de meeste wandelroutes die je in dit natuurgebied kunt lopen. Ik volgde gedeeltelijk De Duintoppenroute (rode route). Ik schrijf gedeeltelijk omdat ik nog weleens van de route wil afwijken.
Al snel klom ik de eerste lange trap naar boven. Deze trap is ongeveer 50 m boven ANP. Er liep een man de trap af. Hij was aan het trainen en had op dat moment al 19 keer de trap op en neer gerend. Knap hoor! Een stukje verder kwam ik bij een uitkijkpost, waar ik even een paar foto’s maakte. Hierna kwam ik bij de Groeter klimduin en ging even zitten. Ik week hier van de route af om het witte kerkje in Groet op de foto te zetten. Nadat ik de foto gemaakt had vervolgde ik de route.
Ik moest een flinke klim naar boven maken en liep om de zandafgraving van Groet en ging verder op Overview Hangergat Pirolavallei. Je kunt hier onder de wortels van bomen doorkijken. Ik bereikte Camperduin aan Zee en bij standbeeld ‘De Strandvonder’ sloeg ik linksaf en liep langs een soort binnenzee welke 900 meter lang is. Hierna liep ik via de duin ca. 2 km langs het strand. Ik had flinke tegenwind, maar het was verder mooi wandelweer. Ik ging terug naar de duinen en bij parkeerplaats Haren aan Zee ging ik weer volgens de route wandelen. Na in totaal 14 km gewandeld te hebben, nam ik even pauze. Na de pauze ging ik over heuvels en door prachtige dalen. De route ging richting Bergen en daarna met een lus weer terug naar Schoorl. Ik zag een hele mooi zwam, die een aparte vorm heeft. Even verder ging het pad weer omhoog en zag ik een boom waarvan het net leek of er uit de stam een gebogen been komt (het is alsof de boom ook wil gaan wandelen). De route ging verder langs een spiritueel centrum. Vroeger was dit een jeugdherberg. Via deze weg liepen wij vroeger naar de zee. Een stukje verder naar boven is een bunker met een grote ronde muur erop. De Duitsers konden zo hun kanon in de rondte laten rijden. Dertig jaar geleden, is tegen de zin van gemeente Bergen, het gevaarte opgeblazen. De uitkijkpost is er nog wel, maar het is toch jammer dat men het weggehaald heeft. Omdat de lucht zo mooi was, vroeg ik iemand om een paar foto’s te maken. Ik moest nog een klein stukje en kwam weer bij de Schoorlsche Zandduin. Nog even naar beneden en naar het kerkje waar de auto stond en toen zat deze wandeling erop.
Ik heb deze dag mogen genieten van de schepping, de mooie natuur en alles wat ik tegenkwam.
Het was een mooie lentedag in november waarbij er veel herinneringen boven kwamen.
Ik hoop hier nog een paar keer terug te komen.
Graag tot een volgende keer.
Gr. Heopa