Almere, 25 juli 2020
Ik wilde vandaag weer verder met etappe 9 (Venlo – Swalmen) van het Pieterpad.
Het gevolg van het lopen van het Pieterpad is dat ik telkens een stukje verder moet reizen met de trein. Ik ging vanuit Almere eerst naar station Amsterdam Zuid. Hier nam ik de trein naar Nijmegen om vervolgens in Nijmegen weer de trein naar Venlo te nemen en hier kon ik dan aan de etappe beginnen. Het was goed wandelweer! Als je Venlo uitloopt, gaat het Pieterpad door het wandelpark van tegelen. Dit is een mooi stuk natuur. Dit keer kwam ik meer wandelaars tegen. Sommigen zelfs meerdere keren. De route ging langs Abdij_Ulingsheide (gebouwd in 1884). Er werd een braderie gehouden en ik nam hier even pauze en dronk een kop koffie. Na de koffie en het maken van een paar foto’s liep ik weer verder en ging de A74 over. Vanaf het viaduct kun je het verkeersbord zien dat aan de grens van Nederland staat. Na het viaduct ging de route rechtsaf. Dit was net voorbij het bord Tegelen. Ik stak de weg over en moest weer teruglopen om daarna rechtsaf de heuvel op te gaan. Ik kwam bij de Wambachgroeve . Dit is een voormalige stortplaats die ontstaan is door de winning van klei.
Na deze heuvel kwam ik op een pad dat bijna gelijk loopt met de grens tussen Duitsland en Nederland. Dit stuk gaat ongeveer 14 km langs het grenspad. Er staan hier veel oude grenspalen en ook nog oude uitkijkposten. Nadat het fusieverdrag op 8 april 1955 in Brussel ondertekend is, werden de grenzen opengesteld en zijn deze posten niet meer bemand. Een stukje verder kwam ik weer de vijf jonge mensen tegen die ook het Pieterpad liepen en een rustpauze hielden. Ik had even een gesprekje met hen. Een paar liepen het hele Pieterpad en de anderen liepen de laatste vijf etappes mee om te ondersteunen. Zij vonden het wel leuk om even op de foto te gaan. Jullie staan er leuk op. Ik heb helaas niet alle foto’s kunnen plaatsen. Mochten jullie interesse hebben, dan kun je een berichtje plaatsen. Ik ging weer alleen verder. Het bosgebied aan de linkerkant hoort bij Duitsland en de akkers (die je tussen de bomen door kunt zien) zijn weer Nederlands grondgebied. Door de bochten in het pad loopt de route regelmatig even over de grens. Het is soms wel goed oppassen geblazen omdat het pad erg smal is en het dal (ravijn) erg diep. Na herberg De Bos (anno 1847) loopt de route de gemeentebossen van Swalmen in.
Vanaf dit punt liep ik langs riviertje de Swalmen 3 km naar het eindpunt van deze etappe die eindigt in het dorp Swalmen . Dit is nog een mooi stukje van het Pieterpad. Ook in Swalmen staan kunstwerken en herdenkingsmonumenten. Zoals bij ons b.v. Jan Jansen een bekende wielrenner was, hebben ze in Swalmen ook een bekende wielrenner gehad.
Helaas hoor ik hier niets over zijn prestatie, dus heb ik maar een foto gemaakt van Mathieu-cordang . Hij was winnaar van 18 klassieker boven de 300 km. Ik liep de brug over en zag een standbeeld van het-verhaal-van-Johannes-van-Nepomucenus/
Hij was vooral in Europa een bekende brugheilige. Op bruggen waren vroeger vaak kapelletjes, of nissen met een beeldje van de heilige aan wie de brug was gewijd. De buurtbewoners zorgden voor kaarsen, die ’s avonds in de nis werden aangestoken.
Ik moest nog een stukje verder en kwam op het Marktplein waar deze etappe bij het oude raadhuis eindigt. Ik liep naar het station om vervolgens weer 3,5 uur met de trein naar huis te gaan.
Zo heb ik de afgelopen week een rondje Gooimeer gelopen en drie etappes van het Pieterpad.
Graag tot een volgende keer!
Gr. Heopa
